‘Fun-discount’: ‘leuke’ opdrachtgevers krijgen meer voor minder

Context

In tegenstelling tot wat je zou denken als je de twee sexen ziet inparkeren, is het zo dat vrouwen net zo vaak schade rijden als mannen. Maar mannen claimen hogere schadebedragen. Op basis daarvan zou je denken dat mannen eigenlijk best een wat hogere premie zouden mogen betalen. Het lijkt me een kwestie van tijd voordat een data-driven marketeer de ballen heeft om dit door te voeren. Je weet nooit hoeveel ophef dat oplevert, dus het zou wel eens een career-limiting move kunnen blijken te zijn, maar he, no guts no glory.

Differentiatie in verzekeringspremie op basis van sexen is er nog niet, op basis van postcode is die er al wel. Een autoverzekering in Rotterdam Zuid kost nu al bijna twee keer zoveel (!) als in Friesland. Niet alleen de verzekeraar gebruikt data om ‘slechte risico’s’ flink te beprijzen (zodat ze niet komen of snel weggaan) en om ‘goede risico’s’ met een aantrekkelijke premie binnen te halen en te houden. Hun klanten kunnen er ook wat van. ‘Populaire DNA-test zet verzekerde op voorsprong’ kopt het FD in mei van dit jaar. Moraal van het verhaal: wie slim is, doet een DNA-testje en sluit bij slecht bericht snel een overlijdensrisicoverzekering waarmee de familie binnenkort voor de rest van hun leven niet meer hoeft te werken.

Het gevolg daarvan: DNB waarschuwt eind 2018 dat de aanvullende zorgverzekeringen onhoudbaar dreigen te worden. Niet waar, zeggen de verzekeraars. Maar CZ en Menzis herkennen wel dat de aanvullende verzekering soms wordt misbruikt: verzekerden sluiten dan een polis af voor één specifieke vergoeding en zeggen hem een jaar later weer op.

Het zijn drie voorbeelden uit de verzekeringsbranche die illustreren dat data veel bieden, maar ook een schaduwzijde kunnen hebben. Ik denk dat niemand kan overzien waar dit eindigt.

Het is vakantietijd. Tijd om te reflecteren over dit soort dingen. Ik vraag me af of we hier iets mee moeten bij The House of Marketing. We hebben gelukkig genoeg werk en bijna altijd is dat heel erg leuk werk. Maar die opdrachtgevers he … de meesten zijn meer dan oké, maar eerlijk is eerlijk, met de één is het een stuk prettiger samenwerken dan met de ander. Zouden we op basis daarvan onze tarieven niet moeten differentiëren? De meeste opdrachtgevers zijn leuk om voor te werken. Die zijn kritisch, maar op een manier dat je het beste geeft dat je hebt. En je hebt van die opdrachtgevers waarvan je weet: zelfs als ik twee keer meer uren besteed dan wat ik heb gebudgetteerd, dan nog hebben ze iets te zeiken.

Ik vind mijn leven te kort om te werken voor en met mensen die vooral energie kosten. Daarom ga ik deze vakantie nadenken over het concept ‘opdrachtgevers met wie het prettig samen werken is, krijgen korting’. In the making: de fun-discount.